Kemik iltihabı, tıbbi adıyla osteomiyelit, kemik dokusunun enfekte olması durumudur. Bu enfeksiyon genellikle bir bakteri veya nadiren mantar kaynaklıdır. Osteomiyelit, kemik ve çevresindeki dokularda ciddi bir iltihaplanmaya yol açar. Tedavi edilmediği takdirde kemik yapısında hasara, nekroza (ölümüne) ve ciddi komplikasyonlara neden olabilir.
Bakteriyel Enfeksiyonlar:
En yaygın neden bakterilerdir, özellikle Staphylococcus aureus.
Enfeksiyon, genellikle kan dolaşımı yoluyla kemiğe ulaşır.
Travma veya Cerrahi:
Kemik kırıkları veya cerrahi müdahaleler sırasında mikroorganizmalar kemiğe girebilir.
Açık kırıklar enfeksiyon riskini artırır.
Kan Dolaşımı Yoluyla Yayılma:
Vücudun başka bir bölgesindeki enfeksiyon (örneğin, idrar yolu enfeksiyonu veya akciğer enfeksiyonu) kan dolaşımı yoluyla kemiğe ulaşabilir.
Yakın Dokuların Enfeksiyonu:
Deri, kas veya eklem enfeksiyonu kemiğe yayılabilir.
Bağışıklık Sisteminin Zayıflaması:
Diyabet, HIV, kanser tedavisi gibi durumlar osteomiyelit riskini artırabilir.
Akut Osteomiyelit:
Hızla gelişir, genellikle ani ateş ve ağrı ile başlar.
Çocuklarda daha yaygındır.
Kronik Osteomiyelit:
Enfeksiyonun uzun süre devam ettiği veya tedavi edilmediği durumlarda oluşur.
Kemik deformasyonu ve apseler görülebilir.
Verem Osteomiyeliti:
Kemik ve eklemleri etkileyen tüberküloz enfeksiyonundan kaynaklanır.
Ağrı ve Hassasiyet:
Etkilenen kemikte sürekli ve şiddetli ağrı.
Özellikle hareket sırasında artan hassasiyet.
Şişlik ve Kızarıklık:
Enfekte bölge çevresinde şişlik, kızarıklık ve sıcaklık hissi.
Ateş ve Titreme:
Enfeksiyon nedeniyle yüksek ateş, üşüme ve titreme.
Yorgunluk ve Zayıflık:
Enfeksiyonun sistemik etkileri nedeniyle halsizlik.
Yara veya Apseler:
Deride açık yaralar veya iltihaplı apseler oluşabilir.
Hareket Kısıtlılığı:
Etkilenen bölgede hareket zorluğu veya sertlik.
Kronik Durumlarda:
Kemiğin dışına akıntı yapabilen fistüller.
Zayıf Bağışıklık Sistemi:
Diyabet, böbrek hastalığı, HIV veya kemoterapi gibi durumlar.
Travma veya Cerrahi Geçmişi:
Açık kemik kırıkları, protez cerrahisi, kemik biyopsisi.
Enfeksiyon Öyküsü:
Deri, diş, solunum yolu veya idrar yolu enfeksiyonları.
Çocuklar:
Büyüme plakları nedeniyle çocuklarda osteomiyelit riski daha yüksektir.
Sigara ve Alkol Kullanımı:
Kan dolaşımını etkileyerek kemik enfeksiyonu riskini artırabilir.
Fiziksel Muayene:
Etkilenen bölgedeki ağrı, şişlik ve kızarıklık kontrol edilir.
Kan Testleri:
Beyaz kan hücreleri ve enfeksiyon belirteçleri (CRP, ESR) değerlendirilir.
Görüntüleme Teknikleri:
Röntgen: Kemik deformasyonlarını gösterebilir.
MRI veya BT: Daha ayrıntılı görüntüler sağlar.
Kemik Sintigrafisi: Enfeksiyonun yayılımını değerlendirir.
Biyopsi:
Kemik veya enfekte dokudan alınan örnek, enfeksiyon etkenini tanımlamak için laboratuvarda incelenir.
En yaygın tedavi yöntemidir.
Etkili bir tedavi için enfeksiyona neden olan mikroorganizmanın belirlenmesi önemlidir.
Genellikle intravenöz (damar yoluyla) antibiyotik uygulanır.
Enfekte dokunun veya ölü kemik parçalarının (sevkestr) çıkarılması gerekebilir.
Apselerin drenajı yapılabilir.
Kronik durumlarda kemik grefti veya rekonstrüksiyon gerekebilir.
Ağrı kesiciler ve anti-enflamatuar ilaçlar.
Fiziksel terapi ile etkilenen bölgenin hareketliliği korunabilir.
Yaraların Doğru Bakımı:
Açık yaraları temiz ve enfeksiyondan uzak tutmak.
Bağışıklık Sistemini Güçlendirme:
Sağlıklı beslenme, düzenli uyku ve stres yönetimi.
Sigara ve Alkol Tüketimini Azaltma:
Kan dolaşımını olumlu yönde etkiler.
Enfeksiyonların Erken Tedavisi:
Diş, deri veya başka enfeksiyonların hızlı tedavisi enfeksiyonun kemiğe yayılmasını önler.
Kemik iltihabı ciddi bir enfeksiyon hastalığıdır ve erken teşhis edilip tedavi edilmesi önemlidir. Tedavi edilmeyen osteomiyelit, kemik yapısında kalıcı hasarlara veya enfeksiyonun diğer organlara yayılmasına neden olabilir. Belirtiler fark edildiğinde vakit kaybetmeden bir doktora başvurmak gerekir.